Skarbek Władysław Józef h. Abdank (ok. 1660–1713), kasztelan halicki. Był starszym synem kaszt. halickiego Krzysztofa (zob.) i jego pierwszej żony, Czołhańskiej, bratem Jana (zob.).
Prawdopodobnie S. służył w wojsku od początku l. osiemdziesiątych, w l. 1685–95 w składzie chorągwi husarskiej Adama Sieniawskiego. W r. 1688 uczestniczył w akcji blokowania Kamieńca Podolskiego. Przynajmniej od r. 1691 był chorążym tej chorągwi. W listopadzie 1689 został obrany posłem ziemi halickiej na sejm warszawski 1690 r. Podczas obrad wywołał po pijanemu awanturę w izbie poselskiej. Dn. 3 II 1690 otrzymał nominację na skarbnikostwo podolskie. W lutym 1692 dowodził własnym oddziałem w walce z najazdem tatarskim. Na sejmiku przedsejmowym w Haliczu w listopadzie t.r. został obrany posłem do sejmiku wiszeńskiego. Na sejmie nadzwycz. w r. 1693 ponownie reprezentował ziemię halicką. W maju 1694 nie przyjął nominacji na podczaszego żytomierskiego. We wrześniu t.r. na sejmiku wiszeńskim został dokooptowany do sądu skarbowego ziemi lwowskiej. W maju r.n. został wybrany na marszałka sejmiku halickiego. W lipcu 1695 popadł w niełaskę u A. Sieniawskiego, nie otrzymał przyobiecanego wcześniej porucznikostwa jego chorągwi i opuścił swoją rotę. Na konwokację po śmierci Jana III w r. 1696 posłował z ziemi halickiej. Ponownie powierzono mu funkcję poselską na sejm elekcyjny t.r.; podpisał elekcję elektora saskiego Fryderyka Augusta. W r. 1698 był deputatem do Trybunału Kor. w Lublinie. We wrześniu 1699 wybrano go jako komisarza ziemi halickiej na komisję radomską.
W lipcu 1702 szlachta halicka wyznaczyła S-ka na deputata do boku duktora pospolitego ruszenia. W lutym 1703 był marszałkiem sejmiku halickiego, w maju t.r. limitowany sejmik wysłał go do króla Augusta II, któremu miał przedstawić prośby ziemi dotyczące pospolitego ruszenia. Nie wziął udziału w sejmie lubelskim, choć był wybrany na posła ziemi halickiej.
W lipcu 1704 marszałek konfederacji sandomierskiej Stanisław Denhoff wysłał S-ka z poselstwem do króla z przedstawieniem zarzutów wobec hetmana polnego kor. A. Sieniawskiego. Dn. 7 XII 1705 otrzymał S. nominację na urząd chorążego halickiego. W styczniu 1706 sejmik halicki polecił S-kowi udać się do Augusta II z potwierdzeniem wobec niego wierności szlachty halickiej. Po śmierci ojca otrzymał S. 27 III t.r. kasztelanię halicką. Wziął udział w radzie lwowskiej 7 II 1707, na której poparł konfederację sandomierską. W r. 1710 został wybrany na deputata ziemi halickiej do Trybunału Kor. Od r. 1710 miał S. w kompucie armii kor. własną 50-konną chorągiew pancerną w pułku S. Denhoffa. S. posiadał dobra Kuflów w woj. mazowieckim i Poniczyn w ziemi lwowskiej. Zmarł w r. 1713 (po 30 I, a przed 24 V).
S. był żonaty z Eufrozyną Dzieduszycką, córką woj. podolskiego Franciszka (zob.); być może jego synem był Aleksander, kasztelanic halicki.
Boniecki. III 465; Kossakowski, Monografie, III; Niesiecki; Żychliński, IV 72, XXV; Elektorów poczet; Przyboś K., Urzędnicy województwa podolskiego XV–XVIII wieku, Kr. 1994; Urzędnicy, III/1; – Poraziński J., Sejm lubelski w 1703 r., Tor. 1988 s. 126; – Akta grodz. i ziem., XXII, XXIV, XXV; Diariusz napadu tatarskiego w r. 1692, Wyd. L. Finkel, „Kwart. Hist.” R. 4: 1890 s. 290–1; Sarnecki K., Pamiętniki z czasów Jana Sobieskiego, Wr. 1958; Vol. leg., V 852, 918; Załuski, Epistolae, I 1164, IV 331; – AGAD: Arch. Zamoyskich 1415, Sigillata, t. 15 s. 21, t. 18 s. 45; B. Czart.: rkp. 451 s. 63, rkp. 2589 s. 385, 408, rkp. 2656 II s. 61, 99, 230. rkp. 5948 nr 38652, 38653.
Adam Kaźmierczyk